Mijn naam is Johanneke en ik ben 21 jaar. Ik houd van gezelligheid met vrienden, dieren, reizen en winkelen. Ik probeer alles uit het leven te halen. In de loop van de jaren ben ik een stuk rustiger geworden. Maar gelukkig heb ik nog altijd mijn momenten en sta ik nog altijd bekend om mijn lach, dat meer klinkt als hinniken.
Ik was 14 jaar toen ik NAH heb opgelopen. Ik ging op de fiets naar school. Bij het oversteken werd ik aangereden door een bus.
Na een week in het ziekenhuis mocht ik naar huis. Een dag voor vertrek kreeg ik een anafylactische shock (allergische reactie op penicilline) en lag ik weer op het IC. Twee spannende weken waarbij ik 2x aan het randje van de dood heb gelegen. Zelf kan ik van beide momenten niks meer herinneren.
• Het is belangrijk dat je stil staat bij alles wat je kan in het leven.
Laat het niet leiden door angst. •
Te snel volwassen geworden
Tegen heel veel muren oplopen. Waarbij je continu geconfronteerd word dat iets niet (of moeilijk) lukt. Vooral de sociale contacten zoals grote vriendengroep en in de klas heb ik na het ongeluk erg gemist! Wat mij ongelooflijk pijn doet is de ambities die ik op jonge leeftijd had moest opgeven. Al gauw voelde ik mij veel te snel volwassen worden. Alle nieuwe fases in het leven zoals opleiding volgen, werken en uit huis gaan gaat met meer moeite en aanpassing. Maar alles is het proberen waard.
De klachten zijn aan de buiten kant niet zichtbaar. Het lukt mij daarom een glimlach op te zetten en het te verbergen.
Ik voelde mij erg alleen om de klachten van binnen te ervaren. De lotgenoten groep via Facebook heeft voor ontzettend veel (h)erkenning en acceptatie gezorgd.
Goede zelfkennis
Wat positief veranderd is is mijn zelfkennis, ik ben mij zelf op geen betere manier gaan leren kennen als nu.
Ik heb zoveel strijd en motivatie gekregen om alles uit het leven te halen. Trots dat het mij alsnog gelukt is om een rijbewijs en opleidingen te hebben gehaald en te werken! Alles kost mij nu veel meer moeite en daarom ben ik ook dankbaar voor alles in het leven. Ik geniet er zoveel meer van!
| Ik heb vooral inzicht gekregen om als doorzetter een stapje terug te nemen.
Wat misschien nog een moeilijkere beslissing is dan blijven doorgaan.
Ik probeer al zeven jaar een ‘normaal’ leven terug te krijgen. Op dit moment heb ik mijn doelen bereikt die ik voor ogen had. Helaas heb ik wel daarbij dagelijkse klachten. Ik zou juist graag een moment nemen om stil te staan en werken aan het leren omgaan met NAH. Ik hoop meer balans te krijgen en een mooie toekomst.
Je hebt maar twee levens, het tweede begint als je je realiseert dat je er maar één hebt. Pluk je dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten