| MOEDERS&NAH | Ongepland zwanger en NAH, hoe gaat dit samen?



Ongeveer anderhalf jaar na mijn herseninfarct raakte ik ongepland zwanger van mijn prachtige, stoere zoon.

Zware periode
Ik zat midden in mijn revalidatie proces en moest leren omgaan met mijn beperkingen toen ik zwanger werd. Vanaf het eerste moment ging mijn lichaam in de weerstand. Ik voelde mij, naast de extreme vermoeidheid die ik als erfenis ontvangen had van mijn cva, zo ziek. Ik kon alleen maar overgeven en liggen. Niets hield ik binnen, zelfs geen slok water. 

Na 4 maanden belande ik in het ziekenhuis met ondervoeding en uitdrogingsverschijnselen. Ik kreeg medicatie en vanaf dat moment werd de zwangerschap een stukje dragelijker. Met 38 weken werd mijn prachtige zoon geboren.

| De eerste dagen bruiste ik van de energie.
Daarna werd het zó zwaar!!!! Ik was zo moe, kon nog niet mijn aangedane zijde optimaal gebruiken en had de energie en kunnen niet om structuur aan te brengen in, mijn veranderde, leven. Eigenlijk modderde ik maar wat aan en deed ik alles om mijn baby te verzorgen ten koste van mijzelf.

Gezinsondersteuning
Via via kreeg ik te horen dat ik wellicht in aanmerking zou kunnen komen voor gezinsondersteunende zorg. Ik wilde dat eigenlijk niet, wilde het zelf kunnen. Maar ik moest ook accepteren dat het niet ging. Mijn toenmalige vriend werkte fulltime en had een drukke baan. Ik stond er gewoon het grootste deel van de dag zelf voor. De gezinsondersteuner kwam dus in huis.
Een hele lieve dame bracht structuur aan in ons leven. Zij ondersteunde in de zorg voor de baby maar ook bij praktische zaken zoals de was e.d. wat was dit een verademing. 
En wat kreeg ik meer rust.

Maar zoals alles hield ook de gezinsondersteuner er na enkele weken mee op en moest ik het weer zelf doen. 
Geholpen door alle tips die ik gekregen had heb ik mij door deze, voor mij zware periode, heen geworsteld.

Onverwacht opnieuw zwanger
Tot ik door mijn anticonceptie heen weer zwanger raakte. Mijn zoon was toen 1 jaar.
Deze zwangerschap verliep soepeler. Ik trok direct aan de bel toen ik mij ziek voelde worden en kreeg meteen medicatie. Ik heb een vrijwel probleemloze zwangerschap genoten.

Mijn tweede zoon werd geboren. Handen vol! 
Maar ik was relaxter, kon hierdoor beter een ritme vinden. 
Ik sliep tussen de middag wanneer beide boys sliepen en ging s'avonds op tijd naar bed.
Later vond ik meer rustmomenten in het spelen met de boys.


De eerste vier jaar waren pittig. 
Soms zwaar, maar ik had het voor geen goud willen missen.
Moeder worden met NAH kan! 


Zorg voor voldoende ondersteuning
Zorg voor voldoende ondersteuning, bij de zorg en het huishouden. Ik heb naar mijn jongens toe nooit een geheim gemaakt van mijn beperkingen. Ik vond dat ze moesten weten waarom vriendjes soms niet mee naar huis konden komen of waarom ik moest liggen. 
Ook hebben ze nooit een verjaardagspartijtje gevierd, dat trok ik niet. 

Nu zijn ze 15 en 16 jaar en, ondanks mijn schuldgevoel dat ik ze misschien niet alles heb kunnen geven, zijn ze heel begripvol, liefdevol en behulpzaam waar ze kunnen en zeggen ze echt niks gemist te hebben! Wat ben ik trots op ze!

| Dit artikel is geschreven door Marjolijn
2 opmerkingen: