en moeder van 2 kids.
1981, 18 jaar oud.
Ik voelde me niet zo lekker, werd stilletjes en had nergens behoefte aan.
Ik had heftige steken in mijn hoofd, mijn vader wilde de huisarts bellen,
en ik kon nog net roepen om het ziekenhuis.
Alles werd zwart. In het ziekenhuis bleek het een hersenbloeding te zijn.
Vervolgd door nog een bloeding.
Gelukkig was ik hier redelijk overheen gekomen.
In hetzelfde jaar heb ik door spanningen (het overlijden van een neefje) weer een zware hersenbloeding gehad. Mijn ouders zijn 2 keer door het ziekenhuis gebeld om afscheid te nemen. Ik zou het niet halen. Uiteindelijk ben k ontwaakt uit een diepe coma, met alle gevolgen van dien.
Ik was halfzijdig verlamd, en ook halfzijdig blind.
Na een zwaar jaar met hersenbloedingen, kreeg ik het jaar daar op in 1982 spontaan nog een hersenbloeding. Na anderhalve maand werd ik overgebracht naar het UMC, en werd hier geopereerd. Mijn vaarkluwen zijn weggehaald en er is een klemmetje geplaatst.
Gelukkig was ik goed uit de operatie gekomen!
Zodra mijn haar was aangegroeid ben ik gelijk weer aan het werk gegaan.
Ik werkte in de administratie via uitzendbureau’s.
Ook ben ik hierna moeder geworden van 2 prachtige kids op de natuurlijke manier.
Helaas ben ik tussendoor ziek geworden.. Omdat ik niet in de MRI scan mag, konden ze de oorzaak er niet van vinden. Sinds 2 jaar is er epilepsie bij mij geconstateerd.
"Ik schaamde me nogal voor mezelf.
Ik heb altijd gedaan alsof ik normaal was.
Niemand kan iets aan mij zien."
Ondanks alles ben ik vrolijk en heb ik heel veel zin in het leven.
Natuurlijk zijn er dingen die ik niet meer kan of mag, Nou jammer dan.
“Daartegen zijn er ook heel veel dingen die ik nog wel kan. Ik kom gewoon tijd te kort!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten