 |
| Klieder van: Suzanne van der Ende |
Zolang je maar hoopt en het geloof in jezelf houd, komt het vanzelf allemaal goed.
Deels ben ik het daarmee eens, het is zeker zo als je positief in het leven staat en geloof in jezelf houd dat je het kan, gaat het allemaal toch iets makkelijker dan dat je de hele dag in de put zit. Maar niets is minder waar als we zeggen dat wij allemaal wel degelijk in de put zitten of hebben gezeten.
De nieuwe handleiding van je hersenen even doorlezen en opnieuw uitvinden is niet niks. Niks zo ingewikkeld als een hoopje watten wat je weer even aan de praat moet krijgen en even opnieuw moet leren kennen omdat hij opeens bepaalde dingen in het leven niet meer aan kan.
Vergelijk het met je mooie lievelings tv, die je al jaren hebt. En opeens geeft hij ruis, sneeuw en laat je alle kleuren van de regenboog zien. Ga die tv maar weer eens even aan de praat krijgen. Hoe doe je dat? De handleiding pakken natuurlijk! Maar dan is de handleiding wel te verstaan in het chinees en word het een chaotisch onoverzichtelijk zooitje. Nou zo voelen wij ons dus ongeveer ook, geen idee op welke pagina van de 100 bladzijdes eindelijk de goede taal staat.
De handleiding van de tv (waarschijnlijk inclusief de tv zelf) zou je natuurlijk meteen weg gooien.
Je bent er klaar mee en dat ingewikkelde zooitje hoef je niet meer.
Maar hoe doen wij dat?
Wij kunnen moeilijk zeggen, opzouten met dat stel hersens, ik hoef ze niet meer!
We kopen wel even een stel nieuwe..
Om duidelijkheid te creëren naar jezelf, maar ook naar je omgeving is het goed als je opzoek
gaat naar dat wat je het liefst wilt; hoe vind ik mijn hersenhandleiding terug!
Ikzelf, voel mij nu nog steeds dezelfde persoon als die ik voor mijn hersenletsel was.
Daarom vond ik het ook onwijs ingewikkeld om uit te zoeken wat ik nou nog kon doen en wat mijn hersenen niet meer aan konden. Aan de ene helft riep mijn brein: STOP! ik kan dit niet aan.
Maar aan de andere kant riep het: Je bent jong kom op!
Je wilt toch meer dan dit stomme stel hersenen die je in de steek laten?
Ja. Eerst wel, maar nu ik er zodanig mee om weet te gaan,
ik me aan kan passen waar nodig is, kan ik echt nog wel dingen doen die ik graag wil.
ik me aan kan passen waar nodig is, kan ik echt nog wel dingen doen die ik graag wil.
Alleen gaat daar wat meer plannen, aanpassingen en energie in zitten dan eerst.
Geeft niets! So be it! Ik ben blij dat ik nog dingen kan doen die ik wil,
dat ik nog kan genieten van mooie momenten in het leven, en dat ik er nog ben!
Zorg er voor dat je je leert aanpassen aan je nieuwe hersenen, neem de extra prikkels die je niet kan handelen niet voor lief, maar zorg er voor dat je er van te voren al wat aan doet. Draag een zonnebril, doe je vitrage dicht, doe oordoppen in of zorg dat je wasmachine draait als jij uit huis bent. Wees lief voor je brein! Want als je lief voor hen bent, zal hij ook wat liever voor jou zijn. Je leeft samen het leven, en niet apart!
Een handleiding zal je nooit helemaal uit je hoofd leren, en je hersenen ook niet. Je kan je aanpassen, je best doen, en het zo goed mogelijk regelen. Maar tegenslagen en onverwachte terugvallen houd je altijd.
En ehhh... Een handleiding van voor tot achter uit je hoofd leren en kennen is ook zo saai toch?
"Ach het houd je planning een beetje spannend.. Ons leven is in ieder geval nooit saai!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten