| ERVARINGSVERHALEN | Daar zit je dan.. Thuis, en met niet aangeboren hersenletsel wel te verstaan.

© lisleeft

Daar zit je dan.. Thuis, en met niet aangeboren hersenletsel wel te verstaan. En nu? Moet ik hier blijven zitten, in een stoel, als een 80 jarige achter de geraniums?

Ik begrijp dat dit in de eerste periode wel zo voelt, je zit opgesloten in je eigen huis en hebt de kracht niet om andere dingen te ondernemen. Zodra je je weer een beetje fit voelt en denkt dat je weer wat aan kan, kan je gaan kijken hoe je je nieuwe dag ritme weer gaat inplannen. Dit kan nog verdomd lastig zijn. Right! waar moet ik beginnen? Wat kan ik aan? Wat vind ik leuk?

Wat kan ik aan?

Als eerst is het belangrijk dat je ongeveer weet wat je aan kan.

In het begin zal dit dus erg uitzoeken zijn, en vaak over je grenzen heen gaan hoort daar natuurlijk ook bij. Dit geeft niet! Verwijt jezelf niks, je bent aan het ondervinden wat je wel en niet aan kan, en of je een studie of een plekje op de werkvloer nog wel kan verwezenlijken.

Lukt werken/school mij nog?

Mocht je weer kunnen werken, zorg er dan voor dat je duidelijke afspraken maakt en je grenzen zodanig aangeeft waar nodig is. Ook naar school gaan is een hele intensieve tijd.  Bouw het rustig op, verwacht niet teveel van jezelf. Hersenletsel is niet niks! Zorg voor rust na de paar uur dat je gewerkt hebt, en dat je niks meer op de planning hebt staan.

Mocht school niet meer lukken, kun je altijd kijken voor misschien een thuisscholing of cursus. 

Om toch de voldoening voor jezelf te krijgen om een diploma op zakt te hebben.

Say hello to: Vrijwilligerswerk!

Als een plekje op de werkvloer nou niet meer lukt, voelt dit als een afwijzing en heb je voor jezelf gefaald. We moeten allemaal werken, en dat zit in ons ritme. Alleen nu kan dat niet meer. Nu heb je minder sociale contacten, je ziet je collega’s niet meer, en komt in een klein luchtbelletje te zitten. Say hello to Vrijwilligerswerk! 

Door eens te kijken wat er in jouw buurt qua vraag is als vrijwilliger, kijk wat je leuk vind, zoek iets in de richting van je passies. Zo kun je toch een beetje meedoen op de werkvloer,  én je hoort weer ergens bij! Je krijgt wat extra ritme in de week, en het is iets wat je doet voor een ander. “wie goed doet, goed ontmoet” toch? Zelf heeft me dit veel goed gedaan, ik hielp mee in een verzorgingstehuis bij de ouderen, als activiteitenbegeleider. Zo lief en zo dankbaar dat iedereen is. Het geeft je een onwijs voldaan gevoel!

Zoek een passie

Positieve energie is zo belangrijk! Vooral als je al zo’n gestructureerde week nodig hebt. Zorg er voor dat je ook wat vaste tijd in plant voor ontspanning en dingen die je leuk vind.

Doe iets wat je leuk vind! Zoek een passie, ga schilderen, maak een tekening, ga naar je favoriete winkel, schrijf een mooi verhaal, of ga lekkere dingen bakken!

Het kost misschien iets meer energie, maar je krijgt er veel voldoening en positieve energie voor terug!

Plan tijd voor sociale contacten

Rust is fijn, je eigen coconnetje is ook fijn, maar gesprekken met vrienden of mensen die je lief hebt zijn nét zo fijn! Het is ook belangrijk voor jezelf dat je onder de mensen blijft. Zorg niet dat je vereenzaamd en je je totaal afsluit van de buitenwereld. Voor de één is dit natuurlijk makkelijker dan de ander, maar mocht je niet veel vrienden of kennissen hebben die je regelmatig kunt spreken en/of zien, dan kan je altijd bij het sociaal wijkteam bij jou in de buurt kijken of er middagen worden georganiseerd voor mensen die alleen zijn. Ga er op uit! Het zal je goed doen.

Mocht je het moeilijk vinden om zelf een fijn weekritme te creëren, vraag dan om hulp. 
Misschien heb je een bekende met verstand van nah, of een begeleider die je kunt helpen.

"Ik ben er nog lang niet, maar ik ben zeker wat dichterbij dan gisteren"