| LOTGENOTEN | Suzanne: Ik leef met de dag en doe wat goed voelt.




Mijn naam is Suuz (Suzanne)! Ik ben 29 jaar en woon in Amersfoort. Ik heb heel wat jaren in het Dolfinarium Harderwijk gewerkt als Dolfijnentrainster. (in het DolfijndoMijn (de show)) Helaas heb ik deze droombaan moeten opgeven na een ongeval tijdens het werk. Op dit moment ben ik dus herstellende en sta ik open voor nieuwe uitdagingen voor wat haalbaar is samen met hersenletsel! Gelukkig heb ik een goede opleiding in mijn zak (Toeristisch Management & Fotovakschool) en ontzettend veel interesses & passies zoals fotografie, reizen, scubadiving, yoga, schrijven, woontstyling, mindfulnes, webdesign&graphicdesign. Ik kan dus een hoop richtingen op. 

  Je kunt mijn online dagboekje vinden op mijn Instagram die ik gestart ben na mijn ongeluk. Hier deel ik alles wat ik leuk vind en kan ik mijn creatieve passie voor fotografie kwijt: www.instagram.com/suuz2505




Wanneer en Hoe ben je aan je hersenletsel gekomen? 
Tijdens een training in het Dolfijndomijn. Ik ben na een duik met mijn hoofd (gezicht) 

op de betonnen rand van het showbassin geklapt.


  180 graden
Eigenlijk is mijn leven gewoon 180 graden gedraaid sinds het ongeluk. Ik ben niet meer de Suuz van voor het ongeluk. Ik ben gestopt als dolfijnentrainster en mijn relatie strandde. Ik heb in het begin nog wel geprobeerd te werken paar maanden na het ongeluk. Dat ging af en aan. Paar maanden werken en dan weer een paar maanden thuis. Dat was geen succes. Sinds 3,5 jaar ben ik volledig afgekeurd. 
Ik mis de dieren vreselijk, het doet mij pijn om niet meer iedere dag met mijn dolfijnenvriendjes samen te werken. Ik wil ze dit jaar weer gaan opzoeken. Het is alweer veel te langen geleden omdat ik het emotioneel niet aankon heb ik afstand genomen. Maar dat maakt het verdriet niet minder. 

Ik ga zien wat de toekomst brengt! Ik zeg altijd dat mijn hoofd een digitale fotocamera is die niet meer kan scherpstellen. Maar mijn hersenen proberen het wel constant. Ontzettend vermoeiend dus. Ik ervaar vooral dat ik slecht tegen prikkels, impulsen, drukte en veranderingen kan. Als alles maar gaat in rust met een duidelijke structuur zoals ik het ‘eindelijk’ op een rijtje in mijn hoofd heb, gaat het prima. 
Maar toch weet je het nooit van te voren hoe de dagen in een week verlopen, ik doe mijn best en meer kan ik niet doen. Soms voel ik mij heel wat en denk ik dat lukt makkelijk, maar dan wil het helemaal niet. Vooruit plannen is vaak een uitdaging. Afspraken maak ik vaak als ‘in optie’. En daar is gelukkig inmiddels begrip voor. 



  Chaos
Maar zodra er dingen veranderen dan is het in 1 klap weer een chaos in mijn hoofd. Ook mijn geheugen is lang niet meer wat het was, ik leef van briefjes en lijstjes! En lees magazines, of kijk films gewoon meerdere malen omdat ik het toch weer vergeten ben na de eerste keer. Focus of concentratie is ook ver te zoeken, dat vind ik soms best een uitdaging. Ik heb veel slaapproblemen gehad, inmiddels wel ‘medicatie vrij’ gelukkig. Dus wat dat betreft gaat het de goede kant op! Maar er zitten nog genoeg slapeloze nachten tussen. Iedere week wel 1 of 2. Ook ervaar ik vaak vermoeidheid. Het is maar de vraag hoe ik ’s morgens wakker wordt, dat is iedere dag weer een verassing.

  Zijn er ook positieve veranderingen?
ABSOLUUT!!! Na 6 jaar revalideren met enorme ups and downs ben ik mijzelf wel 100 x tegengekomen en heb ik mijzelf dus zo goed leren kennen. En daar ben ik enorm dankbaar voor.
Nu ben ik echt de Suuz die ik wil zijn. Ik begrijp nu de intentie van het leven en waar ikzelf echt gelukkig van word. Waar draait het leven nou echt om, wie zijn mijn echte vrienden, wat doe ik het allerliefst in het dagelijks leven. Ook heb ik de liefde van mijn leven ontmoet die mijn hersenletsel met open armen ontvangt. Hij zegt altijd; ‘Jouw hersenletsel en ik zijn vriendjes.’

Ik ben ontzettend rijk door alles wat ik heb meegemaakt en hoop zo ook andere mensen te kunnen helpen en inspireren. Ik ben een heel dankbaar en een zeer gelukkig meisje. En natuurlijk zijn er ook mindere momenten en baal ik vreselijk als dingen niet lukken, ik afspraken moet afzeggen of dagen rust moet nemen. Maar ik omarm het, en geniet van de kleine dingen en van alles wat nog wel kan!







Na 6 jaar ben ik eindelijk bijna aan het einde van mijn revalidatie. Accepteren is een groot woord maar het een plekje gegeven; ‘ja zeker’! Het is zoals het is en ik omarm het. Ik hou weer van mezelf en Ik ken mijn grenzen steeds beter, ook weet ik hoe ik met bepaalde situaties om wil gaan en wanneer ik weer stappen terug zal nemen. Het is iedere dag weer een verrassing hoe ik op sta. 


• • 
Elke dag gezond wakker worden is niet vanzelfsprekend. Net als het hebben van familie, vrienden, een thuis… " Begin de dag door te waarderen wat je hebt en sluit de dag af met een ‘dankjewel’ voor wat je is overkomen. Van het opstaan wordt je net zo’n krachtig persoon als van het vallen. Zie dit laatste niet als een faal, maar als een kans om te leren. A thankful heart is a happy heart. “I believe every single event in life happens in an opportunity to choose love over fear.”


“De mooiste mensen zijn degenen die bekend zijn met nederlaag, lijden, strijd en verlies, en die hun weg vonden uit de diepte. Deze mensen hebben waardering, gevoeligheid en een goed begrip van het leven, waardoor ze vervuld zijn met mededogen, zachtheid en een diepe liefdevolle zorg. Mooie mensen ontstaan niet zomaar. “


Ik heb mijn eigen ritme, ik probeer voldoende rust te nemen met veel wandelen, yoga en fotograferen. Het is vaak nog een hele uitdaging om niet over mijn grenzen heen te gaan en dat gebeurd geregeld nog, maar dat is oké. Soms heb je het er ook echt voor over dan wil je gewoon heel graag die afspraken afgaan etc en dan neem je de dagen erna voor lief.


| Hoe de toekomst er uit gaat zien dat weet ik nog niet, ik leef met de dag en doe wat goed voelt.


LOVE YOURSELF! Geloof in je eigen kracht! Zodra je gaat geloven in je eigen kracht, je eigen goedheid, je eigen potentieel, je eigen liefde, je eigen mogelijkheden, je eigen doorzettingsvermogen. Zodra je gaat beseffen dat alles wat je nodig hebt al in jou zit. Zodra je gaat geloven dat het leven is bedoeld om te groeien en te leren. Zodra jij volledig accepteert dat jij bent zoals je bent, dat het is zoals het is. Op dat moment ontvang je vrede, vreugde, licht en liefde! ❤ " Liefs Suuz
6 opmerkingen:
  1. Heel mooi geschreven en verwoord. Ik zie heel veel dingen die voor mij ook heel herkenbaar zijn. Vind echt dat je heel positief in het leven staat. Daar mag je echt heel trots op zijn! Wens je een hele mooie toekomst. Je bent echt een sterk persoon!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Suuz, meestal reageer ik niet op fb maar deze keer voelde ik de behoefte om mijn verhaal te delen. Misschien helpt het anderen uit te leggen wat hersenletsel met je doet. Ook ik heb een ongeluk gehad maar nog niet zover als jij qua acceptatie... na het ongeluk heeft het 1,5 jaar geduurd voor de diagnose hersenletsel werd gesteld. Ik liep tegen een hoop onbegrip aan en vond dat ik dan maar "normaal" moest doen. Dit ligt inmiddels 9 jaar achter me maar nog steeds een dagelijks gevecht! Veel herken ik van jouw verhaal.... slapeloosheid, alle filters staan open, per dag bekijken wat mogelijk is om te doen, keuzes maken wat ik kan of niet. Helaas is dat moeilijk voor me. Ik heb eens een verhaal gehoord van iemand waarbij ze uitlegt wat het is om keuzes te moeten maken wat ze kan doen op een dag. Er zijn 10 lepels en zij vertegenwoordigen de 10 activiteiten die ze per dag kan doen. Ik heb gemerkt dat als ik op die manier uitleg wat ik per dag kan, het meer duidelijk wordt voor iemand die ws wel 20 dingen kan doen op een dag... Ik heb bewondering hoe jij in het leven staat en ondanks jouw beperkingen er het meeste probeert uit te halen! Liefs Fransje

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste Suuz, wat een mooi verhaal...zou je mij eens een mail kunnen sturen? Ik zou je wat dingen willen vragen.
    Ik( Kyri) heb ook een zwaar ongeluk gehad en daarbij NAH opgelopen. Vandaar.

    karolidis1972@gmail.com

    Gr, Kyri


    BeantwoordenVerwijderen
  4. Of een mooi verhaal is een beetje vreemd, laten we zeggen een erg naar ongeluk met toch een mooie einde.. Je leeft nog en je hebt eigenlijk het mooiste geschenk gekregen..LEVEN en zien wat nou echt belangrijk en mooi is.

    BeantwoordenVerwijderen