| ERVARINGSVERHALEN | Ben ik nou echt zo onhandig? Of laat mijn lichaam me in de steek?



Als de grens van mijn energielevel bijna op is, word ik een extreme kluns. Hoeveel glazen ik ondertussen hier al kapot heb laten vallen is niet best. “Ik moet die afwas gewoon nog even doen het is zo klaar” en ja hoor daar gaat er weer een.  

De potten hagelslag, bestek en glas hebben al heel vaak de grond mogen bewonderen bij mij. Maar hoe kan dit toch? Ben ik nou echt zo onhandig? Of laat mijn lichaam me gewoon een beetje in de steek?

Hersenmoe, mentaal moe, ons brein is toch echt even anders moe dan bij iemand zonder hersenletsel. Het kost ons veel meer moeite om te denken, informatie in ons op te nemen, activiteiten te doen en logisch nadenken kan ook heel veel moeite kosten. 

Bij ons is het energielevel zo veel minder, dat we ook veel sneller moe zijn.
Ons brein moet vele malen meer werken en zijn best doen om alles een beetje te kunnen bijhouden, terwijl dit in de werking allemaal wat trager gaat. Het kost ook veel meer tijd om weer een beetje energie te krijgen en je weer fit te voelen.

Bij mensen zonder hersenletsel laad hun batterij s’nachts veer voor 100% op, wat bij ons maar tot 70% is. Je hebt dus al een opstart met minder batterij, terwijl je brein wel even hard moet werken.


Het word wel vaker gezegd, mensen met hersenletsel zijn topsporters. Wat het brein van ons elke dag weer voor elkaar moet krijgen om maar ook een beetje “normaal” te kunnen functioneren is 10x zwaarder dan iemand met een gezonde hersenactiviteit. Probeer maar eens 10 dingen tegelijk te doen, met harde chaos en muziek, gepraat door elkaar, je ondertussen nog te focussen op de dingen die je moet doen, en zorgen dat wat je doet, ook nog eens goed doet. 
Welkom in het brein van een nah-er. 
Bijna onmogelijk! 



Door de vermoeidheid die optreed kunnen er veel dingen geestelijk en lichamelijk veranderen. Je krijgt een korter lontje, of je word intens stil, je kan je niet meer focussen, je krijgt demotiverende gedachtes, je word emotioneel en voelt de onmacht in je naar boven komen.

Het probleem bij mensen zoals wij, is dat wij ons heel moeilijk kunnen doseren.
We gaan maar door, we moeten dit af maken en hebben geen rem meer op wat we aan het doen zijn. Hierdoor zijn je grenzen bij jezelf aangeven nog lastiger.



Je hersenen zijn overbelast

Ze zitten vol met informatie dat nog verwerkt moet worden en alles kost nog veel meer moeite om je aandacht aan vast te houden, dan dat het al koste. Iedereen reageert anders op zijn oververmoeidheid. Je kan super gestrest worden, je word intens boos, super geprikkeld, of uitgeput zijn en er komt geen nuttig woord meer uit.

| Zorg er voor dat je de signalen van je lichaam begint op te vangen 
voor dat de batterij helemaal uitgeschakeld is. 

Dit kan super lastig zijn, maar door er vaker bewust van te worden merk je vanzelf welke fouten en lichamelijke en/of geestelijke klachten je krijgt als je energielevel bijna op is.

Mocht je dit nog steeds erg lastig vinden om van jezelf te zien, vraag dan je partner of iemand uit je omgeving of die kan vertellen welke signalen hij aan jou ziet als jij oververmoeid begint te worden.

Ik merk dat ik onwijs ongestructureerd word, ik kan moeilijk nog het overzicht houden door mijn vermoeide brein, ik kom moeilijk uit mijn woorden en moet lang naar sommige woorden zoeken voordat ik weet wat ik wil zeggen. Ook lijkt het bij mij of de signalen van mijn brein naar mijn lichaam verstoord raken bij oververmoeidheid. Ik laat veel sneller dingen vallen en word een onwijze kluns. Regelmatig ben ik weer het glas aan het opruimen, of de etensresten onder het koken van de vloer af aan het boenen.

Wat kan ik hier aan doen? 
Waak er voor dat je net voor je batterij leeg is stopt. Ik weet van mezelf dat ik er voor moet zorgen dat ik niet meer aan het eind van de middag of in de avond mijn afwas ga doen. Ik moet het laten staan voor de volgende ochtend, en met een fris en fruitig koppie moet ik s’ochtends beginnen aan mijn afwas. Ook met koken maak ik het mezelf niet te ingewikkeld. Zorg ervoor dat je goed van te voren plant wat je wilt gaan eten, en op drukke dagen, bereid het eerder voor of haal iets uit de vriezer wat je van te voren al bereid hebt zodat je niet zo lang in de keuken staan. Hoe minder lang in de keuken, hoe minder kans op ongelukjes toch? Niet dat dit altijd goed gaat..

Eigenwijs en impulsief, ja dat ben ik. Door mijn weinige tijdbesef denk ik altijd alles 
“nog wel even” te kunnen doen. Maar langzamerhand merk je dat toegeven aan je vermoeidheid, 
je toch meer brengt dan eigenwijs doorgaan en moet boeten voor alle stomme fouten die ik dan maak!

5 opmerkingen:
  1. Heel herkenbaar allemaal wat jij schrijft. Het is af en toe wel moeilijk om rust te moeten nemen maar het is helaas wel nodig om de dag door te komen. Heb je weer mooi geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Willem, Fijn om te horen dat het zo herkenbaar is! Bedankt! Rust is echt het belangrijkste woord wat je moet aanvaarden bij hersenletsel! Inderdaad, om de dag goed door te komen kun je het best er maar een beetje aan toe geven en even de rust pakken die je nodig hebt!

      Verwijderen
  2. Precies zoals het is.
    Iedereen om ons heen zou dit moeten lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dit is precies zoals ik het ook ervaar. Bedankt voor deze ontzettend heldere uitleg.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Voor de meeste mensen zonder NAH onbegrijpelijk

    BeantwoordenVerwijderen