| ERVARINGSVERHALEN | De nachtmerrie die onbegrip heet

© lisleeft


Onbegrip.
Onbegrip is een van de grootste issues als het gaat om mensen, zoals wij met hersenletsel. Natuurlijk is het logisch dat niet iedereen meteen alles over hersenletsel weet, maar het inlevingsvermogen van sommige personen is toch wel erg ver te zoeken.

De eerste periode dat ik er achter kwam dat ik NAH had, en mijn hele leven op zijn kop stond was ik 17. Tiener, schoolgaand, vriendin en in de bloei van mijn leven. 
Plannend op de toekomst, hard leren voor een goede baan, en kijken welke dromen ik wel allemaal even waar zou kunnen maken. 

Maar plots viel dat allemaal weg, ik kon niet meer goed leren, had chaos in mijn hoofd, 
geheugenproblemen, drukte en prikkels waren veel te veel en mijn emoties waren ook een rollercoaster.

| Wie ben ik? Wat ben ik? Ben ik überhaupt nog wel iets? 
| of is er alleen nog een prakje hersenen die daar liggen te verpieteren? 

Allemaal vragen waar niemand antwoord op kan geven. Ik moest het zelf ondervinden.

Als ik al geen eens weet wie of wat ik ben, hoe moeten anderen dan dit in vredesnaam weten?
Je hoopt op begrip, steun. Maar iedereen heeft het veel te druk met zichzelf, en hoe hij zijn eigen leven gaat invullen. Vaak krijg je de woorden naar je hoofd geslingerd:

“Iedereen is wel eens moe hoor”
“Maar het is toch maar heel even, dat red je makkelijk”
“Maar ik heb je dat toch al verteld?”
“Vergeet je het nou alweer?”

Ja, top. Bedankt. Bedankt voor de reminder, had ik zelf nooit kunnen bedenken. 

Door deze opmerkingen sta je niet sterk in je schoenen, vertel je het maar niet en laat je het maar voor wat het is. Stiekem is dit in het begin ook wat je zelf wilt. Zolang je zelf maar doet alsof er niks aan de hand is, is het er ook niet, toch?

Maar waarom verwachten we wel van anderen dat die rekening houden met jou situatie en beperkingen? Is dit niet iets wat we zelf als nah-ers creëren?  Laten we onze beperkingen gewoon kunnen uitspreken, en laten zien waar we mee dealen. Word er te snel gepraat? Geef het aan. Worden de prikkels te veel? Vraag of er andere opties zijn om de afspraak af te maken.

Onbegrip zal altijd blijven, maar als jij laat zien waar je mee dealt, en wat je beperkingen zijn,
zul je zien dat er meer dan genoeg makkelijkere situaties voor jezelf worden gecreëerd.


“Je lichaam is meer dan alleen je lichaam, jij bent het. Heb het lief!”

Geen opmerkingen:
Een reactie posten