| LOTGENOTEN | Irene: ondanks mijn halfzijdige verlamming kan ik nog iets moois maken van mijn leven samen met mijn gezin


Irene, 44 jaar en is getrouwd met huub. Samen hebben ze 2 dochters, Sanne (22) en Inge (20). In 2015 kreeg ze plotseling een herseninfarct.   Zusjesdag Op 21 maart 2015 was ik bij mijn moeder op haar zusjesdag. Dat word 1 keer per jaar gevierd mijn moeder is opgegroeid in een gezin met 10 meiden. 1 keer per jaar komen ze bij elkaar en hebben dan een slaapfeest waar lekker gegeten en gedronken word. Mijn zus en ik waren er ook. Omstreeks half 10 heb ik.mijn oma die er ook was naar huis gebracht en ben daarna weer terug gegaan. Tussen 22 en 22.30 heb ik.op het balkon nog een sigaretje gerookt en toen ik naar binnen ging werd ik van de ene op de andere minuut niet lekker.Ik werd witjes (volgens mijn tantes).



Ik begon vrij snel over te geven en mijn zus zag dat mijn mond scheef ging staan. Zij heeft de huisartsen post gebeld en die hebben een ambulance gestuurd. Ik werd eerst naar ziekenhuis in Sittard gebracht, maar omdat het niet goed uitzag ben ik naar AZM Maastricht gebracht. Daar hebben ze me via de lies iets ingespoten om de bloedprop te verwijderen. Ik lag daar alleen maar kreeg wel veel mee maar kon niet goed erop reageren.

Het eerste wat ik tegen mijn man zei was: "heb je mijn werk gebeld dat ik niet kan komen vandaag?" Ik bleef vocht vasthouden tussen de hersenen en de schedel en er was zelfs sprake om mijn schedel te lichten. Dit hoefde uiteindelijk Gelukkig niet. 3 dagen daarna ben ik weer naar Sittard gebracht hier heb ik nog 9 dagen gelegen en ben toen naar adelante in Hoensbroek gebracht. 11 weken intern gelegen Waar humor op de eerste plaats kwam samen met mijn kamergenootje en mede revalidanten. Toen kreeg nog 13 weken 3 keer per week therapie.


" Opgeven is geen optie was altijd mijn motto in het revalidatie centrum. "




  De veranderingen
Ik heb er een halfzijdige verlamming aan overgehouden maar kan nu al zo'n 3.5 kilometer lopen achter elkaar en ben dat aan het uitbreiden. De grootste gevolgen sinds mijn herseninfarct zijn dat ik sneller moe ben. Ook als ik moe word ga ik langzamer praten.
Ik heb buiten mijn snel moe zijn weinig last van andere rest-verschijnselen ik kan goed onthouden en vergeet heel weinig.
Kan wel overprikkeld raken met drukte om me heen.
Een positieve verandering is voornamelijk dat ik nu altijd thuis ben. Ik heb altijd in de horeca gewerkt vooral savonds mijn man vind het nu prettig dat ik s'avonds altijd thuis kan zijn.
Geen verplichtingen meer heerlijk. Tot nu toe gaat het goed. Ik sport elke dag maandag t/m zaterdag een uurtje per dag en dat vind ik heerlijk. Zondag is voor mij rustdag dan doe ik alleen maar leuke dingen.

  Ik geniet vol op van mijn leven
Ik vind dat ik nog geluk heb gehad ondanks mijn halfzijdige verlamming
kan ik nog iets moois maken van mijn leven samen met mijn gezin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten