| LOTGENOTEN | Deel 1 - Danny: Opgeven is geen optie. Alleen niet meer ten kosten van.

1

Hallo, Ik ben Danny Laponder bijna 40 jaar, woon samen met mijn lieve vriendin en samen hebben wij een zoon van 10 jaar (survivor van kinderkanker). Ook is het bijna 2 jaar geleden dat ik werd getroffen door een beroerte tijdens onze vakantie. Na een heftige periode met onze zoon ging het gelukkig allemaal weer een stuk rustiger en stabieler. 

In de zomer van 2015 gingen we voor het eerst met onze caravan camperen. Wat was dit heerlijk zeg, de rust de ruimte en het niets moet alles mag tijdens het campingleven. Ook onze zoon kwam helemaal los, vriendjes, zwemmen spelen heerlijk als je kind weer kan genieten. Tot dag 5 van de vakantie, het was 10 juli 1 dag voor mijn 38ste verjaardag.



  Ik voelde iets achter in mijn nek
Het was niet een hele zonnige dag maar toch waren we eind van de ochtend lekker naar het zwembad gegaan. En juist daar ging het mis, we waren in het water bezig met een balletje, in eens voelde ik iets achter in mijn nek. Ik dacht een spiertje net het balletje verkeerd gegooid. Kleine jongen kreeg het koud en wilde er uit ik tilde hem vlak naar dat ik iets gevoeld had op de kant en klom er hem achterna.

Toen, toen merkte ik dat er iets vreemds was. Zag alles 4 keer, en had moeite om me evenwicht en balans te houden. Met grote brede passen liep ik terug na ons ligbed. Niemand had op dat moment iets in de gaten en zelf zei ik ook niets. Na min of 10 vertelde ik tegen me meisje dat ik dubbel zag met me linkeroog. Ach, misschien een beetje zonnebrand in me oog gekomen zei ik nog en gaf het verder geen aandacht. Na 20 min was het weer weg.


  Een zonnesteek kon het niet zijn
Alleen ik ging me er niet beter door voelen werd eigenlijk alleen maar beroeder en beroeder.
Was niet echt warm dus dacht nog zonnesteek of last van warmte kan niet maar voelde me wel echt beroert. Ben op een gegeven moment samen met onze zoon terug gegaan na de caravan. De wandeling van een min of 10 ging best, moes wel paar keer balans zoeken maar ik gaf me badslippers daar de schuld van. Die lopen nooit echt lekker en normaal. Aangekomen bij de caravan was een super misselijk en lijk bleek. Ik ben direct op bed gaan liggen.

Mijn meisje was nog lekker bij het zwembad gebleven en zou later terug komen.
Op bed snel even google gecheckt wat het kon zijn, ik lees zonnesteek, evenwichtsorgaan en een herseninfarct denk nee dat laatste kan niet, zal wel door onderwater zwemmen zijn gekomen.
Na paar uurtjes kwam meisje lief weer terug bij de caravan, beetje boos op me waarom ik met die hitte binnen op bed lag.

Ze schonk een colaatje in en deze stond klaar in de voortent, helaas heb ik deze niet meer kunnen opdrinken na een paar passen werd ik niet lekker en kon nog net terug me bed op komen.
Toen ging het allemaal snel.


  Toch de dokter alarmeren
In overleg hebben we de dokter gebeld voor een afspraak want dit was wel een beetje raar.
Het mooie van een camping is dat iedereen komt helpen als er iets is. Kreeg de dokter ook nog even aan de lijn, ik had idee dat ik niet serieus werd genomen en op dat moment begon ook mijn spraak te veranderen. Niet alleen mijn spraak maar ook mijn situatie, in overleg met buurtjes is er een ambulance gebeld. Onze zoon is op zijn bmx na de poort gereden op de ambulance op te wachten en voor hun uit te fietsen. De hulp troepen waren gearriveerd. Na mijn eerste paniek reactie werd ik uit de caravan gehaald en in de ambulance gelegd. Daar werd ik na gekeken. Toen ik de monitor zag dacht ik niets aan de hand ziet er goed uit ik ga nog niet dood maar helaas toen ze aan mij vroegen waar ik vandaan kwam had mijn woonplaats in eens 26A’s.

Ik zag 2 bezorgde ambulance broeders, na kort overleg zouden we met gepaste spoed naar ziekenhuis gaan, gepaste spoed werd met alle toeters en bellen en vol gas. In de trauma kamer, na ctscan voorlopige diagnose of infarct of evenwichtsorgaan alleen daar hoorde het dronkenmanspraat niet bij.
Door na de stroke unit voor observatie. Na 2 dagen volgde de mri en yep wat gevreesd werd was waar, een herseninfarct aan mijn kleine hersenen. Cardiologisch was ik verder in orde dus oorzaak nog onbekend, dit werd later in ander ziekenhuis verder onderzocht..

Lees hier: Deel twee
van het verhaal van Danny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten