LIS LEEFT: 23 JUNI - De dag van overprikkeling

Dag in dag uit zijn we er mee bezig.. met alle prikkels om ons heen. Goed dat er een dag zoals dit bestaat om toch even stil te staan bij wat ons beschadigde brein eigenlijk allemaal moet filteren, hoeveel hij eigenlijk belast word, en hoe knap het is dat hij toch nog een beetje zijn best doet om alles er uit te halen wat er in zit.

Een chaotisch feest, het hele jaar door
Er gaat bij mij geen dag voorbij dat ik niet belast word met prikkels die bij mij in mijn hoofd dringen als een chaotisch feest die niet uit gaat. Met veel lichtflitsen, harde druk van geluid, en een oorsuis die ik dag in dag uit hoor, net alsof ik bij een te harde box met muziek heb gestaan. De lucht is dagelijks zo wit en fel als je in een tl lamp kijkt, de lantaarnpalen zien er uit als grote sterren en de bladeren in de bomen zijn niet gewoon groen, maar groen met witte lichtschitteringen er in. En dan nog niet te vergeten dat het in het donker nog erger is met het licht. Vooral als je er beweging bij komt kijken.
Geluiden komen 10x zo hard binnen, net alsof je je trommelvlies voelt bewegen zo hard dat sommige geluiden binnen kunnen komen. Schelle stemmen, bestek pakken uit een bestek la, pannen die op elkaar klappen, of borden die je weer op elkaar stapelt. Ik krijg al kippenvel bij het idee, het geluid dringt zó hard binnen. En dan nog de kapotte filter, waardoor je alle harde geluiden ook nog eens door elkaar kunt horen, zonder enige filter of demping in je hoofd.

Licht, geluid, geuren, aanraking
Het klinkt allemaal zo vreemd als je het opschrijft, maar volgens mij zitten jullie nu dit met een knikkend hoofd van begrip te lezen. Want ik weet dat ik echt niet de enige ben, en dat de meeste van ons met hersenletsel onwijs overprikkeld zijn. Dag in dag uit. De een heeft meer last van licht, de ander meer last van geluid. En dan heb je natuurlijk ook nog je geur, en aanraking waarvan je overprikkeld kan zijn. Geuren die opeens zó sterk zijn, dat je zo op meters afstand al ruikt, parfum die eerst mild was ruikt nu alsof je een potje van oma over je heen hebt gegooid die al 20 jaar oud is.. En dan nog te bedenken dat je eigenlijk maar 1 spuitje op hebt gedaan, maar de hoofdpijn dringt al binnen. Eerst wist ik niet dat je ook overprikkeld kon worden door geur, ik vond het zo vreemd dat ik alles zo extreem rook. Vaak ruik ik dingen die andere mensen amper ruiken, maar storend dat het dan is. En doordat je hersenen er zo van op hol slaan.. Kan je je overprikkeling alweer welkom heten.

Topsporters
Overprikkeling voorkomen, is in ons geval bijna onmogelijk, je kan je natuurlijk zo goed mogelijk beschermen tegen prikkels, oordopjes in doen als het mogelijk is, en een zonnebril dragen tegen het felle licht, alleen er blijven áltijd prikkels waar je niet onder vandaan komt. De geluiden buiten, de geuren die je de hele dag door ruikt. Bijzonder dat je brein, ondanks dat hij al beschadigd is, toch zijn best doet om alles te verwerken, met oververmoeidheid tot gevolg. Het energielevel is hierdoor bij ons wel lager, maar het verbruik véél hoger. Topsporters zijn we.. Ik blijf het zeggen.

Toch sta ik telkens weer verbaast hoe bijzonder je brein werkt. Sins mijn hersenletsel sta ik steeds meer stil bij hoe waardevol je lichaam is, hoe waardevol je brein is, en dat ook al is het tegen je principes in, je je brein ook even de rust moet gunnen. Hij werkt elke dag zó hard voor je! Mocht ik rusten even moeilijk vinden, dan denk ik bij mezelf.. ik rust even niet voor mezelf, maar voor me brein. Die elke dag weer, het toch probeert om alles zo goed en zo kwaad te kunnen filteren.

Ik heb mijn camera gepakt, en ben eens gaan fotograferen, hoe wij nah-ers en hoe andere mensen de wereld om ons heen beleven. Geluid en geur is lastig na te bootsen, en met foto's kan je júist goed laten zien wat voor ons nou met overgevoeligheid voor licht word bedoeld. De eerste afbeelding is in het zicht van de mensen om ons heen en de tweede afbeelding is de belevenis van een NAH-er.

OVERDAG