| LIS LEEFT PERSOONLIJK | Omgaan met veranderingen

© Lis leeft

Omgaan met veranderingen, het klinkt zo makkelijk en het lijkt zo vanzelfsprekend. Gek dat het in werkelijkheid toch anders is. Ieder mens zal wel eens moeite hebben om om te gaan met onverwachte veranderingen die we niet zien aankomen. Maar ik merk dat sinds mijn hersenletsel ik er toch echt véél meer van slag raak.

  Moeite om mij open te stellen
In nieuwe groepen, met nieuwe contacten en in een nieuwe omgeving vind ik het in het begin erg lastig om mij open te stellen naar de anderen en de buitenwereld, ik kijk liever even de kat uit de boom, weet niet zo goed wat ik nou wel en niet van mezelf wil delen en voel me in het begin niet echt veilig. Gek eigenlijk, want waar ik nu zo van slag en in paniek van ben, is de plek waar ik mijn traject van Hersenz volg. Ik voel me hier juist súper veilig. Té veilig misschien wel, omdat na jaren je eindelijk op je plek zit bij mede nah-ers waarbij je jezelf niet hoeft te verantwoorden, niet jezelf hoeft te verdedigen en alles hoeft uit te leggen. Begeleiding die weet wat ze moeten doen en je je onwijs op je gemak laten voelen. Zo veilig dat ik juist de angst heb om deze veilige situatie en omgeving los te laten, voor een verandering die snel zal plaats vinden.



  Hou me vast aan één persoon
Als ik in zo'n omgeving nieuw ben, klamp ik me altijd heel erg vast aan een persoon. Ik begin deze te vertrouwen, voel me op mijn gemak en kan mezelf zijn. Als dit opeens weg valt, door plotseling vertrek raakt mijn hoofd volledig van slag. En onverwachte gebeurtenissen leiden er toe dat mijn hoofd volledige kortsluiting geeft. Herkenbaar he? Ik weet niet hoe ik hier op het moment zelf mee om moet gaan, want veranderingen en mijn hersenletsel zijn niet echt vriendjes. Ik merk dat alle nieuwe prikkels, het snel moeten omschakelen naar een ander moment of persoon mij heel veel energie kost. Doordat mijn korte termijngeheugen niet echt meer goed werkt, en het relativeren en verwerken van informatie ook veel langzamer gaat, kost het mij, maar waarschijnlijk ook jou, veel meer moeite en energie om je volledig aan te passen aan een nieuwe situatie.

En met paniek tot gevolg, en niet weten hoe ik me hier nu zelf verder moet op stellen Het is natuurlijk onwijs vervelend als er iemand die je vertrouwt weg gaat uit de situatie waarin je nu zit, maar je kan het ook zien als een leerproces.


  Er voor zorgen dat ik mezelf kan zijn
Hoe kan ik hier zo mee om gaan dat ik niet dicht klap
en alsnog volledig mezelf kan zijn? Hoe ga ik met mijn paniek en angst voor het onbekende om? Ik vind altijd dat ik niet in problemen maar in oplossingen moet denken, en hoe lastig dit met angst en paniek soms is, relativeren en bedenken wat het ergste is wat er kan gebeuren, zorgt er voor dat je al een heel stuk rustiger naar je gedachtes kan gaan kijken. Waarschijnlijk als je paniek gezakt is, je er een nachtje over hebt geslapen voelt het alsnog vervelend ( wat heel logisch is! ) alleen kan je er wel wat reëler over nadenken. 

Is dit het einde van de wereld? Nee, het is een verandering, en in dit leven gaat het bijna alleen maar om veranderingen. Altijd maar in je veilige haven zitten gaat niet. Er zal vroeg of laat altijd iets gebeuren waar je niet op gerekend hebt, en het is dan alleen de vraag hoe jij hier mee om gaat.




Positiviteit is het sleutelwoord naar
alles wat je ook maar wilt bereiken. 

Ik ben van mening dat als je bij zak en as gaat zitten,
 je lichaam meer in de overlevingsstand staat
dan in de leef stand.

Je bent oké, met hier en daar een beperking.
Je leeft waarschijnlijk met een gebruiksaanwijzing,
en dat mag. 
Niets is goed of fout.

Er zijn zoveel mooie dingen in dit leven
om van te genieten, 
dat het zonde is om al je energie
aan je angsten en paniek te besteden,
 

laat het los, laat het vervagen.. 

Dat is het enige wat je je hoofd
boven water houd in deze momenten. 

Lis leeft
Geen opmerkingen:
Een reactie posten